Roadtrip!

Vandaag ga ik met William, Erik, Oliver en Sara naar Salvation Mountain, waarna we doorrijden naar Palm Springs. Rond 9:30u ontmoet ik William en Sara bij de receptie om met z'n drietjes de huurauto (Hyundai Elantra) op te halen. Ook vandaag ben ik degene die rijdt, voornamelijk omdat mijn passagiers gisteravond allemaal zijn wezen stappen in Tijuana en daar vandaag nogal spijt van hebben. Rond 10:30u vertrekken we vanuit school naar Salvation Mountain. Onderweg stoppen we op een parkeerplaats in Pine Valley voor een plaspauze. Bij de parkeerplaats staan meedere borden met de mededeling dat men geen ratelslangen moet aanraken of oppakken. Gewoon voor het geval dat iemand zou denken dat dat een goed idee is. Na de stop rijden we door het waanzinnig mooie landschap verder naar stop 1: Salvation Mountain. Zoals de naam al suggereert, heeft het te maken met religie. De exacte geschiedenis en details ervan weet ik niet, maar het komt er op neer dat een man jaren geleden is begonnen met de bouw van deze...constructie. Google Images geeft een hoop meer duidelijkheid over deze héle bijzondere locatie. Het is een heuvel gemaakt van zand, modder en hooibalen, waarna alles in diverse kleuren en patronen is beschilderd en volgekalkt met teksten als 'Jesus loves you'. Na hier ongeveer een halfuur in verwondering door te hebben gebracht, vervolgen we onze weg naar Palm Springs. Doordat we vanaf de Jezusheuvel de verkeerde kant op rijden, komen we terecht in Slab City. Dit moet toch wel de meest verwarrende, intrigerende plek zijn waar ik ooit ben geweest. Het kan het best omschreven worden als een hippie-ontmoet-zwerver-gemeenschap, middenin de woestijn waar mensen leven in tentjes en (deels) afgebrande trailers. Her en der kapot meubulair in asresten, onderdelen die van motorvoertuigen af lijken te komen. Het is absurd. Maar het blijkt een bibliotheek te hebben, dus nieuwsgierig als we zijn gaan we erheen. Aan een soort van bar zitten twee blanke rastamannen een biertje te drinken en in de hoek van de ruimte staat een kooi met kippen. We besluiten maar gauw weer in de auto te springen richting de eindbestemming. Het landschap is adembenemend! Omdat mijn lieftallige passagiers (alweer) moeten plassen, stop ik de auto op een van de vele verlaten "campings" langs Salton Sea. Dit meer is al decennia lang dusdanig vervuild dat er geen onderwaterleven meer mogelijk is, en dat is te zien (en helaas ook te ruiken). Het 'strand' bestaat volledig uit miniscule schelpen en ligt bezaaid met overblijfselen van vissen die ooit in het meer leefden. Op een of andere manier is de omgeving heel erg rustgevend. De stilte, de natuur en de bizarre geschiedenis van de omgeving brengen een soort sereniteit met zich mee. Na korte tijd van het uitzicht genoten te hebben, gaan we nu écht door naar Palm Springs, want imiddels is het al bijna drie uur. Rond 16:30u komen we aan op de eindbestemming. We zijn moe en hebben honger, dus duiken naar binnen bij de eerste de beste eetgelegenheid die we tegenkomen. Als we met een volle maag weer naar buiten lopen, is de zon inmiddels onder gegaan. We lopen wat op en neer door deze hofdstraat, die duidelijk in het kunst en design gedeelte van de stad ligt. Omstreeks 19:00u is iedereen moe van de lange dag (en de avond ervoor) en besluiten we terug te gaan naar San Diego. Niet al te lang na vertrek liggen alle vier mijn passagiers te slapen en kan ik genieten van de rust die de Californische woestijn met zich mee brengt. Rond 20:30u komen we veilig (ja pap, zonder ongelukken) aan op de campus. Wat een dag. Soms zeggen mensen weleens dat de reis belangrijker is dan de bestemming en vandaag was daar een heel goed voorbeeld van.